Με ένα τόσο δα ''αθώο'' μήνυμα κατάφερες να τρυπώσεις για ακόμη μια φορά στη σκέψη μου. Πάλεψα μήνες ολόκληρους για να περιορίσω την παρουσία σου μέσα στο κεφάλι μου και όμως είσαι πάλι εδώ. Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί με βασανίζεις. Αφού ποτέ σου δε μου άφησες χώρο στη ζωή σου. Πάντοτε εγώ ήμουν αυτή που προσπαθούσα να στριμωχτώ απεγνωσμένα σε μια μικρή γωνιά...
Θέλω να φύγεις από το μυαλό μου, από την ψυχή μου. Είσαι σαν καρκίνος, που ύστερα από καιρό κάνει την επανεμφάνιση του σε έναν υγιή οργανισμό. Άφησε με ήσυχη, πάψε επιτέλους να υπάρχεις. Θέλω να συνεχίσω τη ζωή μου σαν να μη σε γνώρισα ποτέ.
Αν με άκουγες τώρα ίσως με έλεγες σκληρή. Δεν είμαι. Όχι από επιλογή. Είναι που προσπαθώ να περισώσω ο,τι απέμεινε από τον εαυτό μου. Σ'αγαπάω, δεν πρόκειται να σου πω ψέμματα. Δεν έπαψα και ίσως να μην το κάνω και ποτέ. Όμως όσο και αν αγαπάς κάτι δεν μπορείς να το αφήσεις να σε καταστρέψει...
