Η ιστορία της Χ

 

 Κατά καιρούς ακούμε διάφορες ιστορίες και λέμε πως δε μπορεί να συμβαίνουν αυτά τα πράγματα. Μία τέτοια ιστορία είναι και αυτή εδώ. Δε θα αναφερθώ σε ονόματα και λοιπές λεπτομέρειες (για προφανείς λόγους). Ας ονομάσουμε, λοιπόν, την πρωταγωνίστρια της ιστορίας μας Χ και τον πρωταγωνιστή μας y.
   Η Χ λοιπόν γνωρίζει τον y τυχαία μέσω ενός site κοινωνικής δικτύωσης. Για την ακρίβεια αυτός την προσεγγίζει πρώτος. Τώρα θα μου πείτε που είναι το πρόβλημα. Έχετε δίκαιο, και εγώ στη θέση σας το ίδιο θα σκεφτόμουν. Η κατάσταση δεν είναι τόσο απλή όσο ακούγεται (ή μάλλον διαβάζεται!).
   Η δεσποινίς Χ έτυχε να βρίσκεται σε εκείνο το site κοινωνικής δικτύωσης, όμως όχι από το αληθινό της ''προφίλ''. Δε θα αναφερθώ στους λόγους που την οδήγησαν να κάνει κάτι τόσο χαζό (κατά τη δική μου ταπεινή άποψη). Ας επανέλθουμε όμως στην ιστορία μας. Ξεκίνησε λοιπόν να του απαντάει, στην αρχή για πλάκα. Ήθελε απλώς να περάσει την ώρα της, μέχρι να δώσει σημεία ζωής ο λόγος ύπαρξης αυτού του ψεύτικου προφίλ. Βλέπετε καμιά φορά η ζωή, η μοίρα, το σύμπαν ή όποιος άλλος θέλετε, παίζουν περίεργα παιχνίδια.
   Τελικά ο y κατέληξε να της αρέσει. Όχι μόνο εμφανισιακά, αλλά και ως άνθρωπος. Όσο πιο πολύ μιλούσε μαζί του, τόσο τη γοήτευε ο χαρακτήρας του. Οι μέρες περνούσαν και εξακολουθούσε να έχει επικοινωνία μαζί του. Έπιανε τον εαυτό της να τον σκέφτεται όλο και περισσότερο. Περίμενε πως και πως μήνυμα του. Υπήρχαν βράδια που τον έβλεπε ακόμη και στον ύπνο της. Τι είχε πάθει; Είχε αρχίσει να τρομάζει με τον ίδιος της τον εαυτό. Της άρεσε, τον ήθελε. Αυτό ήταν το μόνο βέβαιο. Όμως τι μπορούσε να κάνει; Τόσες μέρες του παρουσιαζόταν σαν μια άλλη. Όσες φορές της πρότεινε να συναντηθούν έβρισκε συνεχώς χαζές δικαιολογίες. Πως να πήγαινε, αφού ήταν μια άλλη; Νευρίαζε με τον ίδιο της τον εαυτό. Ένιωθε άσχημα γιατί τον κορόιδευε. Ο y δεν ήταν από τους ανθρώπους που θα τους άξιζε μια τέτοια συμπεριφορά. Ήταν κύριος με όλη τη σημασία της λέξης.
   Πάνω σε μια συζήτηση τους της είχε πει πως εκτός από την εμφάνιση του άρεσε και ο χαρακτήρας της. Ήταν όμως αρκετό αυτό; Η Χ είχε τρομοκρατηθεί. Δεν ήξερε τι να κάνει. Να του έλεγε την αλήθεια με την ελπίδα ότι θα την καταλάβαινε ή έστω θα προσπερνούσε την ανοησία της αυτή; Ή να προσπαθούσε να τον προσεγγίσει ως ο ''πραγματικός'' της εαυτός; Στην πρώτη περίπτωση φοβόταν ότι θα θύμωνε μαζί της (εγώ προσωπικά δε θα τον αδικούσα), και στη δεύτερη πως ίσως δε θα του άρεσε. Έτσι η αγαπητή μας Χ όντας σε αδιέξοδο πήρε την απόφαση να εξαφανιστεί. Δεν ήθελε να τον κοροϊδεύει άλλο.
   Αυτή ήταν με (όχι και τόσο) λίγα λόγια η ιστορία της. Η δική μου γνώμη είναι πως έπρεπε να κάνει έστω μια προσπάθεια ως η ίδια, πριν εγκαταλείψει εντελώς. Όμως ήταν αρκετά  εγωίστρια ή αρκετά ανασφαλής. Ίσως πάλι ένας συνδυασμός και των δύο αυτών. Εσείς τι θα τη συμβουλεύατε να κάνει;