Πολλοί
άνθρωποι χαρακτηρίζουν τους ομοφυλόφιλους (τόσο τους άντρες, όσο και τις γυναίκες)
ως κάτι το μη φυσιολογικό, τις περισσότερες φορές χωρίς να είναι σε θέση να
αιτιολογήσουν την άποψη τους. Όμως ποιος θα μπορούσε να δώσει έναν ακριβή
ορισμό στον όρο ‘’φυσιολογικός’’; Με
ποια κριτήρια μπορούμε να χαρακτηρίσουμε κάτι ως φυσιολογικό ή μη φυσιολογικό
αντίστοιχα; Για μένα αυτός ο όρος είναι κάτι το εντελώς υποκειμενικό. Αυτό που
έγω θεωρώ φυσιολογικό μπορεί για κάποιον άλλον να μην είναι και το αντίστροφο.
Ακόμη και αν
κάποιος θεωρεί την ομοφυλοφιλία ως κάτι μη κοινωνικά αποδεκτό, μη φυσιολογικό,
ανήθικο ή δεν ξέρω και εγώ τι άλλο, ας μπούμε για λίγο στη διαδικασία να
σκεφτούμε: όσο και αν μια κατάσταση δεν είναι σύμφωνη με τα δικά μας κοινωνικά και ηθικά
πρότυπα, είναι σωστό να εκδηλώνονται ρατσιστικές συμπεριφορές ενάντια σε μια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων; Ίσως θα
έπρεπε να μπούμε για λίγο στη θέση τους και τότε ίσως καταλάβουμε
πως μπορεί να νιώθουν. (Αυτό φυσικά ισχύει για κάθε μορφή ρατσισμού). Ας μην
ξεχνάμε πως και οι ομοφυλόφιλοι είναι άνθρωποι όπως και εμείς, με συναισθήματα
και ευαισθησίες.
Για μένα
προσωπικά η χειρότερη μορφή ρατσισμού στο θέμα της ομοφυλοφιλίας είναι αυτή που
μπορεί να βιώσει κανείς μέσα στο οικογενειακό ή ακόμη και το φιλικό του
περιβάλλον. Πόσο άσχημο και ψυχοφθόρο μπορεί να είναι για έναν άνθρωπο να μην
τον αποδέχονται τα άτομα που αγαπάει και θεωρεί σημαντικά; Πόσο κακό μπορεί να
καταλήξει να του κάνει μια τέτοια συμπεριφορά;
Για μένα
προσωπικά η ομοφυλοφιλία δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια διαφορετική σεξουαλική
προτίμηση, όπως ακριβώς θα μπορούσε κανείς να έχει μια διαφορετική προτίμηση στο φαγητό, στον
τρόπο ντυσίματος, στη μουσική που ακούει κ.ο.κ. Φυσικά αυτή είναι η
δική μου άποψη πάνω στο θέμα, και δεν έχω σκοπό να την επιβάλλω σε κανέναν. Κάποιοι
ίσως αναρωτιέστε αν ανήκω και εγώ σε αυτή την ‘’ομάδα’’ ανθρώπων. Αν θα έπρεπε, λοιπόν, να βάλω μια ταμπέλα στον
εαυτό μου, θα ήταν αυτή του ‘’straight’’.
Θα μπορούσα να γράφω για ώρες ολόκληρες, αλλά θα καταλήξω να είμαι βαρετή! Κλείνοντας, λοιπόν, θα
ήθελα να τονίσω πως πάνω από όλα είμαστε άνθρωποι. Και πως η διαφορετικότητα κάποιου σε οποιοδήποτε θέμα, δεν είναι κάτι για το οποίο θα έπρεπε να βρεθεί υπόλογος. Ας αρχίσουμε λοιπόν να κοιτάμε και λίγο τι κρύβει ο άλλος μέσα στην ψυχή του, πριν αποφασίσουμε τι ''ταμπέλα θα του φορέσουμε''.
Δε γίνεται να δηλώνεις ανοιχτόμυαλος όταν φοβάσαι να μιλήσεις ανοιχτά για αυτό. Δε λέγεται ανοιχτόμυαλος αλλά ψεύτης αυτός που το κάνει αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για το συγκεκριμένο θέμα έχω ακριβώς την ίδια άποψη και πρόσφατα είχα μία διαμάχη για αυτό το θέμα με κάποιον, αλλά είναι κάτι που είπες. Ίσως να φανώ σκληρή ή κακιά αλλά δε πιστεύω ότι αυτοί που είναι τόσο κλειστόμυαλοι λειτουργούν με τη ψυχή τους. Δε ξέρω αν έχουν και αν ποτέ βούτηξαν είτε στη ψυχή είτε στα αισθήματα τους. Οι περισσότεροι από αυτούς πιστεύω ότι είναι άνθρωποι που ζουν καθαρά με τη λογική και χρησιμοποιούν μόνο τον εγκέφαλο τους, για αυτό δε μπορούν να καταλάβουν. Θέλει κότσια να ζεις με αισθήματα. Και πολλοί δε τα έχουν αυτά τα κότσια.
Χαίρομαι που βλέπω πως υπάρχουν και άλλα άτομα που έχουν την ίδια άποψη με μένα πάνω στο θέμα! Οι περισσότεροι απλώς γίνονται κριτές εκ του ασφαλούς, χωρίς να νοιάζονται αν τα λόγια τους πληγώνουν τους άλλους.
ΔιαγραφήΌλοι είμαστε κριτές, απλά λίγοι έχουν τα κότσια (τα χρειαζόμαστε για πολλά πράγματα στη ζωή μας τελικά) να κρίνουν μπροστά στους άλλους. Και βασικά εκεί είναι το όλο θέμα. Πέρα από τα κότσια. Δεν ξέρουν τι πάει να πει πληγώνω τον άλλον. Για να ξέρεις κάτι, πρέπει να το χεις νιώσει, και για να το έχεις νιώσει χρειάζεται να έχεις αφεθεί. Να έχεις πληγωθεί. Να έχεις αισθήματα εξ' αρχής. Τα πάντα στη ζωή μας είναι αλυσίδα. Κάποιοι την έχουν σπάσει, κάποιοι μεγάλωσαν χωρίς..και αυτή είναι που μας κάνει ανθρώπους.
ΑπάντησηΔιαγραφή