Πάντα με έκανες να νιώθω λίγη..

 

Πέμπτη βράδυ, εδώ και ώρα κοιτάζω τη λευκή σελίδα, μη ξέροντας πως να ξεκινήσω. Τόσες πολλές σκέψεις και συναισθήματα που παλεύουν να βγουν προς τα έξω. Πάνε τόσα χρόνια και ακόμη να συνηθίσω την επιρροή που έχει πάνω μου η συμπεριφορά σου. Πάντα είχες αυτή τη ''μαγική'' ικανότητα να με κάνεις να νιώθω λίγη. Να αμφιβάλω για τον εαυτό μου. Ο,τι και αν έκανα ποτέ δεν ήταν αρκετό για σένα. Και εγώ αντί να το πάρω απόφαση και να εγκαταλείψω κάθε μάταιη προσπάθεια, παρέμεινα εδώ να δοκιμάζω τα όρια μου κάθε μέρα και από λίγο. Και εσύ δεν έχανες ποτέ την ευκαιρία να μου επιβεβαιώσεις πόσο μαλάκας υπήρξα για ακόμη μια φορά.

  Υπάρχουν στιγμές που σκέφτομαι πως αυτός είναι ο τρόπος σου για να δοκιμάζεις τα όρια μου. Μέχρι που μπορείς να φτάσεις; Για πόσο θα αντέχω αυτή σου τη συμπεριφορά; Δεν εθελοτυφλώ, ξέρω πως κάνεις κατάχρηση της αγάπης μου για σένα. Όσο άσχημα και αν νιώσω, όσο και αν με νευριάσεις, ξέρεις πως στο τέλος θα επιλέξω να τα ''ξεχάσω'' όλα. Τελικά εγώ η ίδια σου έδωσα το ελεύθερο να με αντιμετωπίζεις με αυτό τον τρόπο. Έχω φτάσει στο σημείο να ''τρώω'' την ψυχή μου κάθε μέρα και από λίγο. Ατελέσφορες προσπάθειες να καταλάβω που φταίω. Τι κάνω λάθος. Τελικά ίσως  το μοναδικό μου λάθος είναι πως σε αγάπησα...